LONGREAD | ‘Eindelijk was ik een echte profvoetballer’

Samen met Juriën Gaari maakt hij zonder twijfel de meeste vlieguren van de hele RKC-selectie. Tijdens interlandweekenden is hij regelmatig meer dan twaalf uur onderweg voor anderhalf uur voetbal. Als vaste international van de Comoren speelt hij in talloze tropische oorden. Toch verliep zijn carrière niet zonder horten of stoten. Inmiddels heeft Saïd Bakari het voetbalgeluk teruggevonden in Waalwijk.      

Onder de rook van Parijs begint het verhaal van Saïd Riyad Bakari. In La Courneuve, op een halfuurtje rijden van de Eiffeltoren, stond de wieg van hem en die van zijn broers en zussen. ''We hadden een groot gezin, ik ben opgegroeid met mijn ouders, drie broers en twee zussen. Twee van mijn broers zijn helemaal gek van basketbal, wat buiten voetbal ook erg populair is in Frankrijk. Mijn jongste broer deelt daarentegen net als ik de liefde voor voetbal. Hij was erg goed, maar heeft uiteindelijk de keuze gemaakt voor een baan buiten het voetbal.''

Paris Saint-Germain
Saïd koos er voor om thuis te blijven wonen en maakte de overstap naar de jeugdopleiding van momenteel één van de rijkste clubs ter wereld: Paris Saint-Germain. Bakari speelde er echter voordat de miljarden Parijs bereikten. ''PSG was ook voor de overname al een grote club van naam. Toch behaalde het eerste elftal niet de gewenste resultaten. Enkele jaren voor mijn komst bleef de club maar net in de Ligue 1. Het was totaal geen titelkandidaat. Toch waren de faciliteiten en het niveau van de jeugdelftallen echt top.''

Als jeugdspeler beleefde hij mooie jaren in het rood en blauw, al kwam daar in 2011 een einde aan. ''We deden met alle jeugdteams ieder jaar mee om het kampioenschap. Het probleem was alleen dat ik voornamelijk op de bank zat. Aan het einde van het seizoen 2010/2011 kreeg ik in een gesprek van de trainer te horen dat ik mocht blijven als ik dat wilde, maar ik hoefde niet op veel speelminuten te rekenen het volgende seizoen. Ik was toen zestien en voor mijn ontwikkeling was het beter dat ik speelminuten zou krijgen. Ondanks de grootte van de club en de faciliteiten besloot ik toen PSG te verlaten.''

Bijbaantjes
Al snel trad hij toe in de jeugdopleiding van Red Star en later bij Chantilly, twee clubs vlakbij zijn ouderlijk huis. Toch verliet hij in 2013 alsnog huis en haard voor het avontuur in België. Turnhout, op een steenworp afstand van de Nederlandse grens, werd zijn nieuwe thuis.''Op dat moment speelde goede vriend Mohamed Mezghrani (oud-RKC, red.) daar en hij vertelde dat ze op zoek waren naar nieuwe spelers. Toen heb ik de stoute schoenen aangetrokken, de trainer gebeld en gevraagd of ik op stage mocht komen.''

Bakari kwam terecht in de Derde Klasse Amateurs, maar genoot met volle teugen van de kansen die hij kreeg. Toch eindigde het avontuur al snel in 2015. Turnhout had met de Egyptische investeringsgroep Wadi Degla een vermogende hoofdsponsor, dat na problemen met het bestuur uiteindelijk de stekker uit de samenwerking trok. ''Dat betekende helaas het faillissement van de club, waardoor ik noodgedwongen moest vertrekken. Snel daarna kwam ik een makelaar tegen die zei dat hij me naar een club in Marokko kon brengen. Uiteindelijk heeft hij zijn woorden niet waar kunnen maken, waardoor ik de hele zomer voor niks heb zitten wachten en dus aan het begin van het nieuwe seizoen zonder club zat.''

Zijn droom om profvoetballer te worden leek als een nachtkaars de doven. Tot het moment dat hij een belletje kreeg uit het westen van Frankrijk. Amateurclub ES Bonchamp Les Lavals had interesse in zijn kunsten.''Qua niveau was het eerlijk gezegd niet echt wat ik wilde, momenteel spelen ze op het vijfde niveau van Frankrijk. Maar dat was op dat moment mijn enige optie als ik wilde blijven voetballen, dus ik moest wel.''

Bij Bonchamp kreeg Bakari te maken met het feit dat hij niet meer fulltime met voetbal bezig kon zijn, wat betekende dat hij buiten het voetbal een baan moest zoeken. ''Ik begon bij een supermarkt zoals de Albert Heijn, maar dat trok me totaal niet. Daarna was ik een soort conciërge op een jongensschool waar ik werkzaamheden deed. Niet ideaal, maar ik wilde ten koste van alles slagen in het profvoetbal. Ik zag dit als een offer wat ik moest brengen voor betere tijden.''

Eindelijk
Bakari houdt het na een jaar uiteindelijk voor gezien bij Bonchamp en beproeft zijn geluk weer in de Belgische amateurdivisies, ditmaal bij UR Namur in de Tweede Klasse Amateurs. Ondertussen werkt Bakari hard om in de picture te komen van profclubs. Hij werkt stages en oefenwedstrijden af, zo ook bij RKC in 2017. ''Toen ik hoorde dat RKC me graag wilde hebben, was ik door het dolle. Een profclub in Nederland was perfect en eigenlijk ook wel een droom. Met Turnhout heb ik ooit oefenduels tegen TOP Oss en FC Emmen gespeeld en het voetbal wat zij speelden wat zo anders en veel beter dan dat ik gewend was. Nederland staat in heel de wereld bekend als een land waar ze verzorgd voetbal spelen en waar jonge spelers zich goed kunnen ontwikkelen. RKC was de ideale stap voor mij.''

Toch belandde Bakari ook bij RKC steeds meer op de bank. Vorig seizoen speelde hij slechts drie wedstrijden in de Keuken Kampioen Divisie. Tot dit seizoen in de tweede speelronde, thuis tegen AZ. Een invalbeurt waar ook hij eerlijk gezegd geen rekening mee hield. ''Heel eerlijk? Nee, totaal niet. Vorig seizoen speelde ik niet veel. Als invaller loop je af en toe wel warm langs de kant en hou je rekening met tien of vijftien minuten speeltijd. Tegen AZ zei de trainer in de eerste helft tegen me dat ik moest blijven opwarmen, wat meestal een invalbeurt inhoudt. Na de rust kwam ik in het veld en maakte ik mijn debuut in de Eredivisie. Ik was er vrij rustig onder, omdat je op dit niveau bijna geen tijd hebt om na te denken. Pas na die wedstrijd kwamen er wat emoties los, na al die jaren bij de amateurs was ik eindelijk een echte profvoetballer op het hoogste niveau.''

Het zou het begin zijn van vele basisplaatsen bij RKC in de Eredivisie. Zo ook thuis tegen Ajax, een speciale wedstrijd voor hem. ''Eigenlijk kwam toen alles samen. Speciaal voor deze wedstrijd waren mijn vader en vrienden overgekomen vanuit Frankrijk om te komen kijken. Je speelt tegen Ajax en ik stond tegenover Hakim Ziyech, dus je weet dat het moeilijk zou worden. Maar heel het team gaf alles en dat zag je terug op de tribunes. We speelden toen misschien wel onze beste wedstrijd van het seizoen. De sfeer was geweldig en toen ik scoorde werd iedereen helemaal gek. Dat moment ga ik nooit vergeten.''

Vijandig
Met zijn komst naar Waalwijk opende zich ook een andere nieuwe wereld. Bakari werd opgeroepen voor het nationale elftal van de Comoren en is daar de laatste interlands basisspeler. De keuze voor de Comoren betekende een omslag in het leven van Bakari. Lange reizen en spelen in heel Afrika werden nu normaal. ''Bij een normale interlandperiode vlieg ik vanaf Schiphol naar Parijs en van Parijs naar Addis Abeba in Ethiopië, wat bij elkaar ongeveer zes à zeven uur duurt. Vanuit daar reis ik door naar de Comoren waarbij je ook weer zes uur onderweg bent. Lange reizen, maar ik heb het voordeel dat ik vaak in de avond vlieg en dus kan slapen.''

Na ruim twaalf uur reizen komt Bakari in een totaal andere wereld terecht dan dat hij in Waalwijk gewend is. ''Je hebt te maken met warmte, de velden zijn niet zoals in Nederland en de sfeer kan in aanloop naar een uitwedstrijd soms echt vijandig zijn. Je merkt dat je een uitwedstrijd speelt en bij wijze van spreken dat hele land tegen je is. Maar eenmaal op het veld is het elf tegen elf, al blijf je dat gevoel houden dat je je niet welkom voelt. Mede daarom heb je als thuisploeg altijd een veel grotere kans om te winnen, waar dat in een uitwedstrijd precies andersom is.''

Africa Cup
De Comoren is volgens Bakari een arme eilandengroep, waarbij voetbal verlichting brengt bij de mensen. Na lang een voetbaldwerg te zijn geweest, begint de ploeg meer en meer betere resultaten te halen. In de kwalificatie voor de Africa Cup werd gewonnen bij Togo en gelijkgespeeld tegen grootmacht Egypte. ''De supporters hier zijn hartstikke gek. Toen we uit wonnen van Togo en terugkwamen deden we drie uur om bij het hotel aan te komen, wat normaal 20 minuten duurt. Het is mooi om te zien dat de mensen zo meeleven, ik hou daar van.''

Waar de winst op Togo groots werd gevierd, zorgde het 0-0 gelijkspel tegen Egypte voor euforische taferelen op het eiland. ''Alle supporters kwamen het veld op gerend. Dit was de eerste wedstrijd in het nieuwe nationale stadion en voor ons natuurlijk een geweldig resultaat. We speelden zo goed dat we eigenlijk zelfs hadden kunnen winnen. Voor de Comoren was dit een historisch resultaat. Ik maakte zelfs nog bijna mijn eerste interlandgoal. Ik denk als ik dat tegen Egypte had gedaan, dan had ik de dagen erna echt niet over straat gekund. Ik wil zo graag voor mijn land scoren, dat lijkt me iets geweldigs.’’

Met de goede resultaten staat Bakari met zijn land momenteel bovenaan in de kwalificatiepoule. Hoewel de weg nog lang is, droomt het eiland van de eerste deelname aan de Afrika Cup. ''Vorig jaar kwamen we drie punten tekort voor kwalificatie, dus we waren er op gebrand om dit jaar weer een serieuze gooi te doen. Het zou onze eerste kwalificatie ooit worden. We moeten nog een aantal wedstrijden en het is te hopen dat we die doorstaan. Het is de droom van iedere Afrikaanse voetballer om op dat toernooi te mogen spelen. Vijf jaar geleden had niemand verwacht dat de Comoren zouden meespelen om kwalificatie.’’

De toekomst zal uitwijzen of RKC straks een speler heeft die actief is op het grootste toernooi van Afrika. Bakari staat er in ieder geval nuchter in en weet waar hij vandaan komt. ''Ik ben heel dankbaar dat ik nu bij RKC mag voetballen. Ik denk dat je altijd moet onthouden wat je vroeger hebt meegemaakt. Dat was niet altijd even makkelijk, maar ik ben er van overtuigd dat je altijd je dromen moet blijven najagen. Ik geniet momenteel van iedere dag dat ik bij RKC mag trainen en spelen. Het is niet iets vanzelfsprekends. Iedere wedstrijd die ik mag spelen is voor mij echt puur genieten. Iedereen heeft natuurlijk zijn ambities, ik ook, maar je moet blij zijn met wat je nu hebt.’’